Στίχος

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΔΡΟΜΟΣ

Μενέλαος Κανάκης

• Αν μπορούσαμε να μην ξεχνάμε ότι είμαστε ταξιδιώτες μέσα στο χρόνο θα ζούσαμε καλύτερα τη διαδρομή;

• Θα είχαμε τη σοφία να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας σαν θεατές της ζωής μας και το θάρρος να αγαπήσουμε τόσο ώστε να μισήσουμε το μίσος και το θυμό, για να μην τους αφήνουμε χώρο να τρέφονται από το χρόνο μας ; Θα είχαμε την ταπείνωση να είμαστε τόσο εγωιστές, ώστε να μην σκορπάμε το δώρο της ύπαρξης και να μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι είναι ο πλούτος γιατί αυτοί δίνουν αξία στα πράγματα και όχι τα πράγματα σε αυτούς ;

• Θα διατηρούσαμε την παιδική ωριμότητα να ήμαστε εμείς που δίνουμε νόημα και χαρά σε αυτά που ζούμε ;

• Θα ξανά-διαλέγαμε τις επιλογές μας αντί να τις προδίδουμε στην πρώτη καταιγίδα ;

• Θα αναγνωρίζαμε ότι οι αισθήσεις μας δίνουν τη δυνατότητα να αισθανόμαστε τη ζωή και όχι να την καταναλώνουμε ;

• Θα τολμούσαμε να αγαπήσουμε τον έρωτα και να ερωτευτούμε την αγάπη και να ήμαστε εμείς που διατηρούμε την ομορφιά τους στη ζωή μας ;

• Θα συνειδητοποιούσαμε ότι ο προορισμός δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέρος της διαδρομής και ότι τα γεράματα δεν αφορούν βιολογική ηλικία αλλά τρόπο και στάση ζωής ;

• Θα αντιλαμβανόμασταν ότι σημαντικό δεν είναι πόσα χρόνια θα ζήσουμε αλλά τι κάνουμε το χρόνο που μας προσφέρεται γιατί δεν είναι ο χρόνος που φεύγει αλλά εμείς που φεύγουμε μέσα από το χρόνο ;

• Αν μπορούσαμε να μην ξεχνάμε ότι είμαστε ταξιδιώτες μέσα στο χρόνο, θα ζούσαμε χωρίς να ξεχνάμε ότι το πέρασμα μας από τη ζωή μοιάζει... ¨ Μια σταγόνα Δρόμος¨... και αφού δεν μπορούμε να βάλουμε χρόνο στη ζωή μας να βάζουμε ζωή στις στιγμές και στο χρόνο μας ; Να βάζουμε μουσική στο χρόνο και τις στιγμές μας ... ;