Στίχος

Δεν θα βρεις την Ανάσταση γύρω σου αν δεν φέρεις την ανάσταση μέσα σου.....

Μενέλαος Κανάκης


Ανάσταση...
Η νίκη επί του Σταυρού...
Το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει σταύρωση ή αν καλούμαστε να σηκώσουμε το "σταυρό μας" σε κάποιες φάσεις της ζωής μας.
Δεν υπάρχει αψεγάδιαστη, άνετη και ανέμελη ζωή παρά μόνο στις παιδικές φαντασιώσεις.
Το ερώτημα είναι αν θα κάνουμε το "Σταυρό", τη σταύρωση, την πίκρα,την απογοήτευση, τη ματαίωση, τη δυσκολία κεντρικά θέματα στο κάδρο της ζωής μας...
Ανάσταση...
Η επικράτηση της ζωής πάνω στο θάνατο...
Το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει θάνατος αλλά ο θάνατος του θανάτου αν ζούμε έτσι ώστε να υπερασπιζόμαστε την έννοια και την αξία της ζωής...
Αν θα υπάρχουμε με τρόπο που δεν θα είναι θάνατος εν ζωή...
Ανάσταση...
Η επιστροφή στη ζωή...
Το ερώτημα δεν είναι αν θα βρεθούμε και θα αισθανθούμε εκτός ζωής στην πορεία της ζωής μας.
Αν θα υπάρξουν περιστάσεις όπου δεν θα έχουμε το κουράγιο, τη δύναμη, την πίστη, την ελπίδα, την αισιοδοξία για να συνεχίσουμε να ζούμε, όταν πραγματικές δυσκολίες μας έχουν αγγίξει.
Το ερώτημα είναι αν θα αφεθούμε, αν θα παραιτηθούμε ή αν θα παλέψουμε για τις τις δικές μας υπερβάσεις ώστε να επιστρέφουμε στη ζωή....
Ανάσταση...
Η αναγέννηση την ίδια περίοδο που όλη η φύση αναγεννιέται...
Το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει φθορά και πτώση...
Η αστοχία, η ήττα, η ταπείνωση, η θλίψη, ο πόνος, εμπεριέχονται στα συστατικά στοιχεία της ζωής.
Το ερώτημα είναι ποιες θα επιλέξουμε ως προσωπικές απαντήσεις για να ξαναγεννηθούμε όταν έχουμε πέσει, λυγίσει, όταν έχουμε χάσει το δρόμο μας...
Ανάσταση...
Η επικράτηση του φωτός μπροστά στο σκοτάδι.
Το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει γύρω μας κακία, ψέμα, φθόνος, αδικία, υποκρισία και όλα όσα εκπροσωπούν το σκοτάδι.
Το ερώτημα είναι αν θα επιλέξουμε την πλευρά του φωτός, να μη δίνουμε χώρο στο σκοτάδι, να γίνουμε εμείς φως απέναντι σε ότι είναι σκοτάδι....
Ανάσταση...
Το ερώτημα δεν είναι αν γίνεται Ανάσταση αλλά αν ζούμε Ανάσταση...
Αν υπάρχουμε με τρόπο Αναστάσης.
Δεν θα νιώσουμε την Ανάσταση γύρω μας αν δεν φέρουμε την Ανάσταση μέσα μας.
Όπως δεν θα αισθανθούμε την άνοιξη γύρω μας αν δεν κρατάμε την άνοιξη μέσα μας..
Όπως δεν θα βρούμε την αγάπη και τη χαρά γύρω μας αν δεν τα έχουμε στην καρδιά μας...
Η ομορφιά, η καλοσύνη, η ζεστασιά, η τρυφερότητα, χρειάζεται να υπάρχουν στη ματιά μας για να γίνουν αισθητά και αντιληπτά σε ότι μας περιβάλλει....
Δεν βλέπουμε όλοι τα ίδια πράγματα στα ίδια πράγματα...
Η Ανάσταση του Χριστού!
Και η Ανάσταση του ανθρώπου!
Ανάσταση μέσα μας, όχι έξω μας και γύρω μας...
Το ερώτημα δεν είναι αν κάνουμε ευχές αλλά πώς συμμετέχουμε για να κάνουμε τις ευχές μας πραγματικότητα...
Να μην χρειάζεται να είναι η μέρα της Ανάστασης για να μπούμε σε " προσομοίωση " Ανάστασης...
Να αισθανόμαστε την Ανάσταση, όχι να κάνουμε Ανάσταση....
Την πίστη στα θαύματα που δεν έχουμε ζήσει όταν ζούμε αυθεντικά το θαύμα της ζωής...
Την ευγνωμοσύνη και για αυτά που δεν έχουμε όταν δεν ζούμε κυρίως για να έχουμε...
Την ελευθερία του να προσφέρουμε από αυτό που μας λείπει, και όχι να διανέμουμε απο αυτό που μας περισσεύει...
Την εκτίμηση για αυτά που είναι ανεκτίμητα όχι γιατί είναι ακριβά αλλά γιατί δεν κοστολογούνται...
Την πολυτέλεια και την αρχοντιά της απλότητας και της ταπεινότητας...
Το σπιτικό που φτιάχνεται αλλά δεν αγοράζεται. Που δομείται αλλά δεν χτίζεται....
Τη χαρά της δημιουργίας και της δημιουργικότητας που εξελίσσονται σε δημιουργία της χαράς...
Την ειλικρίνεια να μην αλλάζουμε κινητό, τηλεόραση, αυτοκίνητο, συντρόφους, αλλάζοντας χωρίς να αλλάζουμε ή για να μην αλλάξουμε...
Την αγάπη σαν απόδειξη ζωής και όχι την απόδειξη της αγάπης για να ζήσουμε στη συνέχεια...
Τη σιγουριά να μη χρειαζόμαστε ακριβά ρούχα ή κάποιους ρόλους ώστε να ντύσουμε την εικόνα μας γιατί μέσα μας νιώθουμε γυμνοί...
Την πληρότητα της εσωτερικής χαράς, μπροστά στην επιφανειακή ευχαρίστηση που δεν αφήνει αίσθημα ικανοποίησης παρά μόνο για λίγο και πρόσκαιρα...
Την νομοτέλεια ότι τα ομορφότερα πράγματα δεν εξηγούνται αλλά βιώνονται...
Ότι οι μεγαλύτερες αλήθειες δεν χρειάζονται επιβεβαίωση, τις απαντά η ίδια η ζωή και η πραγματικότητα...
Ότι η αγνότητα δεν είναι το να είσαι άμεμπτος αλλά να παλεύεις ώστε το φώς σου να είναι δυνατότερο από τα σκοτεινά σου κομμάτια...
Ότι το θάρρος δεν είναι να μη φοβάσαι αλλά να μην αφήνεις τους φόβους σου να γίνουν άλλοθι για την απραξία σου...
Ότι η δύναμη δεν είναι να επιβάλλεσαι μέσω εξουσίας αλλά αγνοώντας την από επιλογή να συνεχίζεις να δημιουργείς και να χαίρεσαι τη ζωή...
Οτι πνευματικότητα δεν σημαίνει νοητική ευφυΐα αλλά αυθεντικότητα που επικυρώνεται με τρόπο και στάση ζωής...
Ανάσταση....
Τόσο θεϊκή, που είναι τελικά απόλυτα ανθρώπινη υπόθεση...
Υπερβατική, αλλιώς δεν θα ήταν Ανάσταση, γιατί η Ανάσταση δεν δωρίζεται, δεν χαρίζεται...
Παλεύεται , σμιλεύεται, αναδύεται, κατακτιέται με ψυχή και καρδιά, προϋποθέτει σταύρωση και πορεία ζωής...
Ξέρει τι σημαίνει φόβος αγωνία, λύπη, οδύνη, προδοσία, αδικία, ταπείνωση.
Πολύ ανθρώπινη υπόθεση....
Αυτό που ο Νίκος Καζαντζάκης ονόμαζε λέγοντας πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος να οδηγεί στον Θεό από τον ανήφορο...
Χριστός Ανέστη!
Ας αναρωτηθούμε για την Ανάσταση μέσα μας...
Ας ξεκινήσουμε από την Ανάσταση μέσα μας.....
Χριστός Ανέστη!