Μενέλαος Κανάκης
Θάνατος είναι να υπάρχεις χωρίς να ζεις.
Να νιώθεις αλλά να μην αισθάνεσαι.
Να συζητάς χωρίς να επικοινωνείς.
Να συνυπάρχεις χωρίς να σχετίζεσαι.
Να βλέπεις παντού εχθρούς και να υπάρχεις σε πόλεμο στα πλαίσια του ότι πασχίζεις για το καλό.
Να μην χαίρεσαι όχι αυτά που αντικειμενικά δεν μπορείς να χαρείς
αλλά ούτε αυτά που μπορείς μένοντας στην αντίστοιχη επιχειρηματολογία.
Να συμμετέχεις στην κατασκευή ή τη διατήρηση της κόλασης σου
και μετά να παραπονιέσαι για το χαμένο σου Παράδεισο.
Να ακουμπάς χωρίς να αγγίζεις.
Να κοιτάς χωρίς να βλέπεις.
Να αντιλαμβάνεσαι χωρίς να κατανοείς.
Να ακούς χωρίς να αφουγκουράζεσαι.
Να μιλάς για αγάπη χωρίς αγάπη, για σεβασμό χωρίς σεβασμό,για δικαιοσύνη χωρίς δικαιοσύνη,
για έρωτα χωρίς έρωτα.
Να αφήνεσαι στον δικαιολογημένο σου θυμό
και να μην θυμώνεις αντιδρώντας υπέρ της ζωής σου,
υπέρ της Ζωής που χάνεται.
Να προσπερνάς βιαστικός ένα παιδικό χαμόγελο, τη ματιά ενός ηλικιωμένου,
το κελάηδημα ενός πουλιού, το πέταγμα μιας πεταλούδας,τον ψίθυρο του χιονιού,
την πρωινή δροσούλα, όλα τα μικρά καθημερινά που σε περιβάλλουν ψάχνοντας για τα " μεγάλα " ,
αγνοώντας ότι αυτά τα μικρά στο σύνολο τους συνθέτουν το παζλ της ζωής σου.
Να μένεις ασυγκίνητος απο ένα ηλιοβασίλεμα, τη μυρωδιά της βροχής, τα λουλούδια που ανθίζουν γύρω σου,
τα φύλλα που πέφτουν το φθινόπωρο, το θαύμα του να ανοίγεις κάθε πρωί τα μάτια σου.
Να λυπάσαι για όλα αυτά που δεν έχεις και αγοράζονται ξεχνώντας ότι τα σημαντικότερα
όπως την αγάπη, τη χαρά, την εμπιστοσύνη, την εκτίμηση, το νόημα ζωής
τα υπερασπίζεσαι σαν τρόπο ζωής και ενεργείς για να τα παράγεις γιατί δεν αγοράζονται.
Ας αφήσουμε τους νεκρούς και ας θάψουμε τους νεκρούς μέσα μας .
Γιατί να δικαιούμαστε Ανάσταση σαν νεκροί αν ζήσαμε σαν νεκροί ενώ ήμαστε ζωντανοί;
Ποιον Θεό κορόιδο ψάχνουμε να μας αναστήσει μετά θάνατον αν έχουμε ζήσει με όρους θανάτου;
Προσδοκώ Ανάσταση ζωντανών.....
Καλή Ανάσταση !
Μενέλαος Κανάκης